Ika-limang Akda

Sinag sa Karimlan

MGA TAUHAN :

Tony ……………….. Binatang bilanggo

Luis ……………….. Ang kanyang ama

Erman ………………..)

Doming …………….. ) Mga kapwa bilanggo

Bok ………………. )

Padre Abena …………Isang pari ng bilibid

Miss Reyes …………. Isang Nars

Isang Tanod

PANAHON: Kasalukuyan

TAGPUAN: Isang panig ng pagamutan ng Pambansang Bilangguan sa Muntinlupa.

ORAS : Umaga

PROLOGO : Pambansang Bilangguan sa Muntinlupa: Wakas at Simula …

Moog ng katarungan … Sagisag ng Demokrasya … Salaming pambudhi … Palihan ng puso’t diwa…

Waterloo ng kasamaan… Hamon sa pagbabagong buhay …

May mga maikling gayung dapat hubdan ng mascara at sa sinapupunan nito kailangang

iwasto ay hayu’t talinghagang mamamayagpag at umiiring sa batas. Sa isang dako’y may mga

walang malay na dahil sa kasamaang-palad, kahinaan, o likas na mapagsapalaran ay dito

humahantong; dito rin sinisikatan o nilulubugan ng Katotohanan at Katarungan…

Marami nang lubha ang mga pumasok at lumabas dito. Walang makapagsasabi kung gaano

pa karami ang tatanggap ng kanyang tatak…

May sala o wala, ang bawat pumasok dito ay kabuuan ng isang marikit at makulay na

kasaysayan…

PAGBUBUKAS ng tabing ay mabubungad ang isang bahay ng pagamutan ng Pambansang

Bilangguan sa Muntinlupa. May anim na teheras ang makikita rito. Ang dalawang nasa magkabilang

gilid ay bakante. Sa dalawang nasa gawing kanan ay magkaagapay si Tony (19 na taon) at si Bok

(29); sa gawing kaliwa naman ay naroroon si Mang Erman (45) at si Doming (30). May munting

durungawang nahahadlangan ng mga rehas na bakal na makikita sa gawing likod, kalagitnaan. Hubad

ang natutulog na si Tony. May bakas ng dugo ang mga bendang nasa kanyang tiyan at kaliwang bisig

. May black eye rin siya. Si Bok ang bilanggong labas-masok sa Bilibid, ay nakakulubong – may

trangkaso siya. Si Mang Erman, na may apat na araw nang naooperahan ng almoranas, ay gising at

waring nag-iisip. Naka-plaster cast naman ang isang paa ni Doming … Paminsan- minsa’y maririnig

ang malakas ng paghilik ni Bok .

Doming: (Bibiling sa higaan, iiangat ang ulo, at tatanungin si Bok) tipaningmayap, lakas

namang mag-ilik ni Bok.

Ernan: (Mangingiti) Pasensiya ka na Doming.

Doming: Kelan pa kaya lalabas dito ‘yan, a Mang Ernan? Traga malas hang. BABAYING . Ba,

sino ‘yan? …. (Ingunguso si Tony.)

Ernan: Ewan, Hatinggabi kagabi nang ipasok ‘yan dito. Kawawa naman. Dugu-dugun siya.

Doming: OXO seguro ‘yan. O kaya Sigue-Sigue. Nagbakbakan naman seguro. (Mamasdang

mabuti si Tony.) Mukhang bata pa.

Ernan: At may hitsura, ang sabihin mo.(Mapapalakas ang hilik ni Bok.)

Doming : Tipaning – parang kombo! (Matatawa si Mang Ernan.)

Bok: (Biglang mag-aalis ng kulubong; pasigaw) Saylens! Magapatulog man kayo!

Yawa….

Ernan: Si Bok naman. Konting lamig, ‘bigan.

Doming: Hisi lang, Tsokaran.

Bok: Tuluyan nang babangon: matapos mag-inat at maghikab ay susulyapan ang katabi)

Nagapuyat ako kagab-i. Galaking sugat n’ya.(Titingnan ni Tony.) (Kikilos sa

pagkakahiga at mapapahalinghing si Tony.)

Doming: Kilala mo siya, Bok?

Bok: (Sabay iling) De-hin. Kung ibig yo gigis-

Doming : Ba, ‘wag!, Makikitang kikilos si Tony.) O, ayan, gising na.

Tony: (Matapos huminga ng paimpit na waring ayaw ipahalata ang

nararamdamang sakit) M-ma—gandang umaga senyo…

Ernan: Gayundin sa ‘yo. Este, ano nga’ng - ?

Tony: (Mauupo; mahahalatang nagpipigil pa rin sa sakit) Tony ho’ng pangalan ko. Tekayo!

Kayo si Ginoong Ernani Alba, di ho ba?

Ernan : Ako nga.

Tony : Nababasa ko’ng inyong mga akda. Hanga ako senyo!

Ernan: Salamat, Tony.

Bok: (May pagmamalaki) ako gid, de-hin mo kilala? Di wan en only Bok –

alyas Thompson Junior. Big bos ng Batsi Gang. Marai padrino. Yeba!… (Mangingiti

ng makahulugan ang lahat.)

Tony: Haharapin si Doming; malumanay) Kayo?

Doming: Doming hang palayaw ko. Walang h-alyas .

Bok : (Kay Tony) OXO? … Sigue – Sigue? … Bahala na? … Pawang iling ang itutugon ni

Tony.) Beri-gud Ginsama ka a ‘ming Batsi Gang, ha?

Tony: Salamat, Bok. Pero sawa na ‘ko sa mga gang, sa mga barkada. Dahil sa barkada’y –

heto, magdadalawang taon na ‘ko dito sa Big House.

Ernan : Mukhang makulay ang … Pewede ba Toning kahit pahapyaw ay ibida mo sa ‘min

ang iyong buhay?

Bok : (Bago makapangusap si Tony) Holdi’t,Tony boy! … Ba’t nagalaslas ang imong tiyan,

ber? At… teribol yang blakay mo. Yawa.

Doming: (Mapapansin ang pangagasim ng mukha ni Tony) Makakaya mo ba, Tony?

Tony: (Tatango muna bago umayos ng upo) Pumuga sina Silver Boy kagabi. Nang hindi ako

sumama’y sinuntok ako. Mabuti kanyo’t nailagan ko’ng saksak dito (sabay turo sa

kaliwang dibdib), kundi’y … nasirang Tony na ‘ko ngayon. Pero ang di nailaga’y

yung sakyod ni Pingas … Nagpatay-patayan lang ako kaya … Aruy!

Ernan: Sa narinig kong usapan ng nars at tanod kagabi ay tatlo ang napatay. Tila lima ang

patawirin. Ang iba’y nahuli. (Sa sarili) A, kalayaan, sa ngalan mo’y kay rumaming

humahamak sa kamatayan ! Kay Tony ) mabuti’t tumanggi ka, Tony, kundi’y … ‘tay

kung masakit ‘yan ay saka na.

Tony : Huwag kayong mag-alala, kaya ko ito … (Hihinga muna nang mahaba.) Mula nang

madala ko rito, e nag-iba na’ng takbong … Naisip kong walang ibubungang mabuti

ang kasamaan … Malaki’ng utang na loob ko ke Padre Abena … sa aking pagbabago

… Totoo nga naman, walang utang na hindi pinagbabayaran …. Me parusa sa bawat

kasalanan!

Ernan : (May paghanga) May sinasabi ka, Tony!

Bok: (Ngingiti – ngiti habang nakikinig sa pahayag ni Tony; sa himig nagmamagaling) No

dais, Tony, kun sila malalaki naganakaw milyun – milyun, ba. Sigi lang, ‘adre. Basta

mi lagay. Basta mi padrino!

Tony : Me relihiyon ka ba, Bok?

Bok: (Tatawa habang sumasagot; pauyam) Reliyun? Wala kwenta ‘yan. Hm, dami, dami

nagasimba, pero ginluluko sa kapwa. Dami gadasal, pero gin-nakaw, gin-ismagel,

yawa.

Doming : Mabuti pay ‘way na tayo maghusap tungkol sa relihiyon.

Ernan : May katwiran si Doming. Ang paksang relihiyon ay masyadong kontrobersyal. Paris

ng iba’t ibang ismo, kaya … di dapat pagtalunan.

Tony: Pero, Mang Erman, ba’t tayo matatakot magtalo? Kung walang pagtatalo, walang

pagkakaunawaan. Kung walang pagkakaunawaan, walang pagkakaisa. Ang mga taong

di nagkakaisa’y pirming nag-aaway.

Ernan : Tama ‘yan. Ngunit ang pagtatalo’y dapat lamang sa taong malaki ang puso; hindi sa

mga maliit ang pinagkukunan. Pero … pinahahanga mo ako, Tony! Nag-aaral ka ba ng

batas? Ba, may kakaibang tilamsik ang iyong diwa.

Tony: Elementarya lamang ho ang natapos ko.

Doming: Kasi nga naman hasa mo habugado ka kung magsalita.

Bok: Ber, ber, mga pare! ‘Yung istorya ni Tony!

Tony: Iimbitahin kita , Bok, isang araw, sa klase naming nila Padre Abena. Marami kang

mapupulot doon. At pakikinabangan. Tiyak.

Bok: No ken du! Kun naytklab pa, olditaym!

Tony: (Matapos makitang handa na ang lahat sa pakikinig sa kanya) Buweno…Ako’y buhay

sa ‘sang karaniwang pamilya sa Tundo. Empleyado si Tatay. Guwapo siya. Pero

malakas uminom ng tuba. At mahilig sa karera. Napakabait ng Nanay ko. Kahit

kulang ang iniintregang sahod ni Tatay e di siya nagagalit, paris ng iba. Sang araw e

nadiskubre ni Nanay ang lihim ng Tatay ko; meron siyang kerida . Natural, nag-away

sila … Umalis si Tatay . Iniwan kami. Awa naman ng Diyos e natapos ko rin ang

elementarya. Balediktoryan ako…

Bok: (Sisingit) Balediktoryan? Siga ka. Yeba!

Tony : (Magpapatuloy matapos ngitian si Bok) Namatay ang solo kong kapatid na babae.

Malubha si Nanay. Naospital siya… Naghahanapbuhay naman ako. Pero, kulang din,

kasi mahal ang lahat … Nakakahiya pero … dahil sa barkada’y natuto akong

mandukot , mang – agaw, magsugal. Naglabas-masok ako sa Welfareville … Inilipat

ako dito pagkatapos … Santaon na lang ang natitira sa senten’ya ko… A, ang tatay ko

ang may sala ng lahat! … Mabuti nama’t idinistino ako ni Direktor sa ‘ting library.

Nakapagbabasa ako roon. Mahilig akong magbasa ng –

Ernan : Magaling. Ang pagbabasa’y nakapagpapayaman ng isip. Sabi nga ni Bacon ay

“Nakalilikha ng tunay na lalaki ang pagbabasa…”

Tony: Mahilig din ho akong magsulat.

Doming : Teka muna, Tony! Hanong nangyari sa Tatay mo?

Tony : Mula nang umalis siya’y di na namin nakita. O nabalitaan kaya. Kinamuhian ko

siya nang labis.

Ernan : Huwag naman. Hindi tama ‘yan. Ang ama ay ama kailanman.

Doming : Kung magkita kayo, hanong gagawin mo?

Tony: Ayoko na siyang makita pa!

Bok: Gaisip ko reliyuso ka. Ba’t ngani…?

Tony: Di ba maliwanag? Si Tatay ang nagwasak ng aming tahanan. Siya’ng dahilan ng

pagkaospital ni Nanay. Ng pagkamatay ng aking kapatid… Ng aking pagkakaganito!

Ernan: Kung sabagay ay madaling sabihing “lumimot at magpatawad.” Subalit may

kahirapan itong isagawa. Gayunmay’y walang hindi napag-aaralan, kung talagang

ibig. Ako? Di ninyo naitatanong ay nagawa ko ring patawarin ang mga naghangad ng

aking pagbagsak.

Tony: Malaki ang inyong puso, Mang Ernan! Ma-malawak ang saklaw ng inyong puso.

Mang Ernan! Ma-malawak ang saklaw ng iyong tingin. Pambihira kayo.

Ernan: Salamat, iho. Ngunit alam mo bang ang pinakamabigat kong kasawian ay ang dipagkakaroon

ng anak?

Tony : Biyudo kayo?

Ernan: Hindi, buhay ang aking asawa. Mabait siya. Maunawain. Mapagmahal.

Mapagkakatiwalaan. Pero ang mag-asawang walang anak (Magbubuntunghininga) …

napaka … hindi ganap ang kanilang kaligayahan.

Doming: Hilang taon na kayo, Mang Herman?

Ernan: K’warenta’y singko na.

Bok: Tsiken pid! Ang akin lolo, sisenta na, gaaanak pa (Maikling tawanan.)

Tony : Ga’no na kayo katagal dito, tabi ? …

Ernan : Nakakaisang taon na ako. May isa pa. Alam n’yoy kuwestiyon de prinsipyo ang

ipinasok ko rito. Binayaran ko lang yung multa. – na sabi nga ni Bok ay tsiken pid

lang – ay ligtas na ‘ko sa pagkakabilanggo.

Tony : E bat naman kayo namultahan?

Ernan : Kakaiba ang aking pagkamakabayan. Isang araw ay sinunog ng isang kapisanang

pinangungunahan ko ang maraming aklat na imoral, mga aklat kasaysayang mali-mali

ang mga ulat, mga nobela, komiks at magasin at iba pa na nakaw lang sa iba ang

nilalaman… Nahabla kami. At namultahan ng hukuman. Dahil nga sa prinsipyo’y

inibig ko pang pabilanggo. Malaya naman akong nakapagsusulat dito, kung sabagay.

Tony : Maaari ho bang paturo senyo ng pagsulat? Kay dami kung ibig sulatin kasi, e.

Ernan : Tulad ng isang beteranong mag-aalahas, agad kong nakikilala ang batong may mataas

na uri … Ituturing kitang parang tunay na anak … Mapapamahal ka rin sa king mabait

na maybahay… Meron din kaming ilang ari-arian … pag-aaralin ka namin.

Tony: Ke buti n’yo! . . . Me pangako rin si Padre Abena. Pag – aaralin din daw ako. Pero…

nakakahiya na atang pumasok sa klase. Baka tawanan.

Ernan: Ang karunungan, iho, ay walang kinikilalang edad. Ang totoo’y walang katapusan

itong pag-aaral ng buhay ng tao.

Tony: Ganyan din ho ang sabi ni Padre Abena, Mang Ernan.

Ernan: Ang dunong ay yaman, ikaw, hagdan, kapangyarihan. Walang marunong na

nagkakaanak ng alipin.

Tony: Wala rin kuwenta ang masyadong marunong. Paris ni Rizal, binaril –

Ernan: Iba ang kanyang panahon, iho. Pasalamat tayo’t dahil sa kanyang pambihirang

katalinuhan ay nabago ang takbo ng ating kasaysayan … Kailangan natin ang

marunong na lider, Tony. Yaong taong matalino na’y makabayan pa. Hindi gahaman

sa salapi’t karangalan. Hindi mapagsamantala yaong walang colonial mentality.

Bok: Kalunyal mantiliti? Anu ‘yun?

Ernan : Diwang alipin, Bok. Pamamanginoon sa mga dayuhan. Walang sariling paninindigan.

Wal- (Kagyat na matitigil dahil sa naririnig na takatak ng sapatos.) Bantay!…

(Habang dumaraan ang may edad nang tanod ay walang imik sa magkakasama.)

Bok: (Pagkatalikod ng tanod) Pwee, dedoso pang bu-ang! Gaisip seguro magatakas tayo.

Yawa. (Tawanan) Pano ngani? … Mi trangkaso … Lumpo (Titingnan si Doming) …

Almoranas (Susulyapan si Mang Ernan) . . . Galaslas ang tiyan? Ingungususo si Tony.

Tawanan na naman.)

Tony: Maiba ‘ko, Mag Ernan. Ba’t kayo naospital?

Ernan: Hindi naman.

Doming: Sang tanong, Mang Ernan. Nagagawa bang makata?

Ernan: Isinisilang sila, Doming …. Maalala ko nga pala! Di ba’t ikaw Tony ang tumula nang

dumalaw itong minsan ang Presidente?

Tony: Ako nga ho.

Ernan: Ang binigkas mong tula’y –

Tony: Pilipinas, ke gandang tula. Alam kong kayo’ng gumawa niyon.

Ernan: Ibig kong malaman mo na ang tulang iyo’y kasama sa lalabas kong aklat ng mga

piling tula… kabilang na roon ang mga sinulat ko rito.

Doming: Hanong pamagat?

Ernan: Sinag Sa Karimlan.

Tony: Sinag sa Karimlan? Wow, gandang pamagat! Bagay na bagay sa saaa … atin dito!

Kelangan ng mga nasa dilim ang sinag. Ang liwanag!

Ernan: Walang taong hindi nalalambungan ng dilim. Lubhang makapangyarihan ang

karimlan! Subali… naitataboy ang dilim!

Tony: Sana’y mabasa ko ‘yon!…

Ernan: Bibigyan kita ng sipi. At marami pang iba.

Bok: (Nakahahalataan ng pagkabagot kapag pangkaisipan na ang paksa) Ber, ber, Doming!

Gin istorya mo naman pare…. (Titingnan at tataguan ng iba si Doming, bilang pagayon

sa pahiwatig ni BOK)

Doming: Ako’y ahente ng seguro. Malakas ang aking komisyon. Sang haraw, buat sa hisang

prubins’ya hay muwi ako dail sa bagyo. Magugulat pero matutuwa ning asawa o,

sabi ko. Sa kusina hako nagdaan. Pero hanong nakita ko? Sus, hang asawa ko’t

matalik na kebigan hay… Uling-uli ko sila . Nagdilim hang aking tingin … Binaril

ko’ng traydor nang tumalon sa bintana… Napatay ko siya. (Mapapasandal sa

dingding pagkatapos).

Tony: At nabilanggo ka dahil doon? Bakit ganon?

Doming: Hewan ko nga ba. (Magbububuntunghininga)

Ernan: Nakikiramay kami sa ‘yo, Doming …. Alam mo Tony, ang bilangguan ay hindi

lamang para sa mga nagkakasala . Ito’y para rin sa mga sinamaang palad. Sa mga

kawawa. Sa walang malakas na naa… padrino, sabi nga ni Bok.

Bok: (May pananabik) Ber, ang imong waswas ? Seksi?

Doming: Para sa haki’y siyang pinakamaganda sa ‘ming bayan. Kinuha s’yang mag-hartista.

Marami kong naging karibal sa kanya!

Tony: “Tapat ang puso mo’t di nagunamgunam na ang paglililo’y nasa kagandahan .” Sino

nga, Mang Erman, ang nagsabi niyon?

Ernan: Si Balagtas, iho, ang “Sisne ng Panginay”

Doming: Hang sama, ng loob ko’y ‘yung pinakamatalik ko pang kebigan hang… (Haharapin si

Tony.) Binata ka pa, Tony, hano? … Ikaw, Bok, binata rin? ‘Wag kayong pakakasal sa

masyadong napakaganda.

Bok: A, p’wee sa akon gano. Todas lahi sila lahat pag ako ginaliko, hm…

Ernan: Kaya nga salungat ako sa sinabi ni Keats na “A thing of beauty is a joy forever.”

Dahil sa kagandaha’y daming tahanan ang nawasak at patuloy na mawawasak.

Daming pagkakaibigang napuputol. Daming kataksilang nangyayari! …. Kung

totoong nagbibigay ng inspirasyon ang kagandahan, totoo ring lumalason ito.

Pumapatay!

Bok: Asan ngayon ang imong misis Dom?

Tony: Magsasama kayo uli? Paglabas mo?

Doming: Indi na. Hisinusumpa ko!

Bok: Ilan ang imong anak? Sino gid gaalaga?

Doming: Wala. “Yung panganay namin ay namatay sa eltor.

Ernan: Tungkol sa kaibigan. Sadyang mahirap silang harapin. Lalo na ngayong namamayani

ang diwa ng materyalismo. Ng pagpapalaluan. pagkukunwari. Ba, kakailanganin ang

maraming Diogenes! (Dahil a hindi lubos na maunawaan ni Bok ang marami sa

kanyang naririnig, mahihiga na siya’t magbabalot ng kumot.)

Tony: Pa’nu hu makikilala ang tapat na kebigan?

Ernan: Maraming paraan diyan. Subalit ang pinakamabuting pagsubok ay sa mga oras ng

kagipitan. Ng pangangailangan. Nang pangungulila. Walang pagkukunwari ang tapat

na kaibigan. Lagi siyang handang magbigay. Magpakasakit.

Tony: Paris ni Damon at Pityas, ano ho ? … Ba’t nga kaya napakaraming mapagkunwari?

Ke raming marumi na naglilinis-linisan . At meron pang kaya lang nagbibigay e dahil

me inaasahang tubo o gatimpala. May –

Ernan: “ – nagmamalukong ay kubaw; may nagmamatulis ay pulpol.”

Tony: Me kunwari’y nagkakawanggawa, pero saan ba’y ibig lang maperyodiko ang kanilang

retrato o pangalan.

Ernan: Kaya nga kaibigan natin ang moral regeneration o pagbabagong - buhay.

Doming: Napapansin kong alos pare-ong pare-o hang takbo ng hisip mo, Tony , ke Mang

Ernan.

Tony: P’wera bola, Doming! Malayong – (Mauuntol ang sasabihin dahil sa paglitaw ni

Padre Abena ) Aba si Padre Abena ! Magandang umaga po Padre.

P. Abena: Magandang umaga sa inyong lahat. (Karaniwan lamang ang taas ni Padre Abena. Isa

siya sa pari ng Bilibid. Mag-aapatnapu na siya, Maamo ang kanyang mukha at

malamig ang tinig. Nakasutana siya. At nakasalamin habang lumalapit ) Tony, totoo

bang? … may sugat ka sa tiyan ! .. sa braso! May blak-ay ka!

Bok: (Maliksing babangon) kondi magapatay-patayan ‘yan, Padre tay-pa na .

Tony: Totoo po’ng sabi ni Bok, Padre. Ganon nga ‘ng ginawa ko kaya lang iniwan ng mga

tigasin.

P. Abena: Laking pagsisi ngayon ng mga nabigong mapupusok.

Tony: Sadyang walang unang sisi, Padre, E-e-e- … pa’no po ngayon , Padre maaabsen ako

sa ‘ting klase?

P. Abena: Ow, huwag mong intindihin yun, anak. Ikaw naman ang pinakamarunong sa lahat, a…

Natutuwa ako’t hindi ka naganyak sumama kagabi.

Tony: Padre, hindi ko mamantsahan ang inyong pagtitiwala sa ‘kin! Gayundin ang ke

Direktor.

P. Abena: Salamat, anak. Huwag kang makalimot sa Diyos Ang tumatawag ay dinirinig. Ang

napakupkop ay tinatangkilik.

Tony: Padre, ke buti-buti n’yo ! … Siyanga pala, si Mang Ernan’y ibig ding … Wala raw

silang anak.

Ernan: (Maagap) Totoo, padre, ang sinabi ni Tony. Gayunma’y kung may usapan na kayo’y

… Padre, kami ng maybahay ko’y labing limang taong umasa, nagnobena,

namintakasi upang mag-kaanak, subalit …. Aywan ko ba kung bakit agad akong

nagkaamor kay Tony.

P. Abena: Talagang isa sa marami ang batang iyan . Masunurin siya. Matulungin.

Mapagkakatiwalaan at matalino. Balak ko sanang pagpariin siya dangat ibang kurso

ang kanyang ibig. Natutuwa ako’t kayo’y –

Tony: Padre, posible po bang magkaroon ng dalawang ama-amahan?

P. Abena: Bakit hindi ? Mabuti nga’ng gayon at maraming titingin sa ‘yo. Pagdating naman ng

araw ay… kagustuhan din ng tatay mo ang mangyayari.

Tony: (Mapapalakas ang tinig) Utang na loob, Padre Sinabi ko na seyong wala ‘na akong

Tatay!

P. Abena: Ikaw ang masusunod, anak. Alam kong alipin ka pa ng iyong nasugatang damdamin.

May lambong ka pa ng karimlang … A, di na nga bale. Maiba ako, malalim bang

naging sugat mo, Tony?

Tony: Sabi ng doctor e di naman daw napinsala ang aking bituka.

P. Abena : Mabuti kung gayon. Buweno, huwag kang masyadong maggagagalaw at nang hindi

dumugo. (Sa bahaging ito’y aalingawngaw ang isang malakas na pagpapagibik buhat

sa ibang panig ng ospital . Matatahimik ang lahat at makikinig sa na) “Tubig! Tubigg!

Mamamatay na ‘ko sa uhaw! Tubiggg!

P. Abena: Diyan nga muna kayo at titingnan ko lang kung sino ang nagpapagibik na ‘yon.

(Susundan ito ng alis .)

Lahat: Adyos, Padre.

Tony: ( Sa sarili) Ke bait niya. Salamat at nagkaroon ang bilibid ng paring tulad niya …

Matutupad din ang pangarap kong makapag-aral … kung sakali…

Ernan: Sadyang mabait si Padre Abena. Sana’y paris niya ang lahat ng alagad ng

pananampalataya … Pero, tingnan mo, Tony: sa karamihan ng kanyang gawain ay

hindi mo siya makakapiling sa lahat ng oras, samantalang ako … Tuturuan kita ng

pagtula. Ng pagsulat. Pananalumpati. Pag – aaralin kita hanggang ibig mo. Kailangan

naming mag-asawa ang tagapagmana.

Tony: Paumanhin ho, Mang Ernan… Bukod sa makata, ano ho ba’n –

Ernan: A, ako’y peryodista. Propesor din ako sa isang unibersidad sa Maynila. Kaanib sa

ilang samahang pangwika, pangbayan, pangkultura … May malaki akong aklatan –

magugusthan mo …. Guro naman sa piyano ang aking maybahay. Magkakasundo

kayo. Teka, ayan na’ng ating butihing angel! ((Titigil sa pagsasalita pagkatanaw sa

pumapasok na nars. Magbibigay galang ang lahat. Ilalapag ng simpatika’t

batangbatang nars ang lalagyan ng mga gamot. Isa-isa niyang titingnan ang

temperatura ng naroong apat na pasyente. Hindi iintindihin ang may paghanga’t

pagnanasang tinging iniuukol sa kanya – lalo na si Bok. Alam niyang sa kaharian ng

mga lalaki, ang pangit mang babae ay nagiging pulot gata. Aalis siya pagkabigay ng

kaukulang gamot sa mga may karamdaman)

Bok: (pagkatalikod ng nars) Wow! Talagang da-magan si Miss Reyes! Kung magaibig lang

siya ngani sa akon, pero … ginsama ang akon record. Yawa.

Tony: Bok, si San Agustin , bago naging santo ay naging isang pusakal munang

magnanakaw … Tandaan mo’to, Bok. Higit na marangal ang masamang bumuti

kaysa mabuting Sumama.

Bok: Galalim man ang imonmg Tagalog!

Ernan: Malay natin, baka maging santo ka rin, Bok (Tawanan)

Bok: (Matatangay na rin ng biruan) Tama ka Mang Ernan. San Bok (pagdadaupin ang mga

palad sa tapat ng dibdib, titingala ng bahagya at pipikit ) … santo santo gid ng mga

holdaper! .. Nakakahiya, yawa. (Tawanan na naman)

Ernan: P’wera biro, napansin kong may ibig sabihin ang tinginan ni Tony at Miss Reyes.

Lalaban ako ng pustahan na … (Haharapin si Tony.) Magtapat ka Tony, may

pagkakaunawan na kayo ni Miss Reyes, ano? (Ngingiti lamang ng makahulugan si

Tony at ang palihim na pag-sang-ayon sa pamamagitan ng pagtaas ng kilay ay

mapapansin din nina Bok at Doming.)

Bok: Jackpot ka, Tony boy! Tsk, tsk, talaga man materyales pwerte si Miss Reyes. Inggit

ako sa imo.

Doming: Listo ! Ayan na naman hang-tay-ban! Darating ng dati ring tanod.)

Tanod: (Sa may pintuan) Antonio Cruzada!

Tony: (Itataas ang kanang kamay) Sir!

Tanod: Miron kang bisita, adding.

Tony: Bisita? Asan Sir? Sino ho siya? Kilala ba n’yo sir?

Tanod: Iiling at susulyapan si Mang Ernan) Siguro sing, idad sa kanya.

Doming: Kuwarentay singko.

Tony: Papunta na ba rito, sir?

Tanod: Wen adding. (Aalis. Lalabas sa pintuang pinapasukan.)

Tony: (Kunut-noo) Sino kaya ‘yon? … Ba, siya ang una kong dalaw sa loob ng dalawang

taon.

Ernan: Baka … Tatay mo na ‘yun, Tony)

Doming: Baka naman hisang kamaghanak.

Bok: (Mapapabangon na naman) G’wapo bang imong derpa? Paris mo Tony?

Tony: (Dahil sa pag-iisip ay hindi mauunaaan ang tanong ni Bok; sa sarili) Pa’no niya

malalamang narito ako? …. Anim na taon!… City Jail … Welfareville … Muntinlupa

… Imposible! Hindi. Hindi maaaring siya! (Halos pasalubong) Huwag Mo pong itulot,

Diyos ko!

Ernan: Sino man’yon ay may kapit siya. Kung di’y di siya makatutuloy dito … Ayun! Siya na

Siguro ‘yung dumarating! (Papasok si Mang Luis, ang ama ni Tony. Kasama niya ang

dating tanod. May kataasan si Mang Luis, nakasalamin siya ng may kulay. Mababasa

sa kanyang anyo na siya’y dumanas o dumaranas ng maraming suliranin. Isang

manhid na barong tagalog ang kanyang suot. Sunog ang kanyang balat, gayunmay

halata rin ang kanyang kagandahang lalaki. Mag-aapatnapu pa lamang siya subalit

mukha nang lilimampuin. Pagagalain niya ang kanyang sabik na paningin.

Pagkunwa’t ituturo naman ng tanod para sa kanya ang pinaghahanap na hindi kaagad

mamumukhaan. Pagtatama ng kanilang tingin ang anaki nakatanaw ng multo si Tony.

Akibat ng matinding tuwa at pananabik ay pasugod na lalapit ang ama sa anak.)

Luis: (Madamdamin) Tony, anak ko! …

(Walang imik na pagyayapos ang tila natatandaang si Tony. Magpapalipat-lipat ang

kamay ng naluluha sa galak na ama sa buong katawan ng mutyang anak. Pagkaraan ng

ilang saglit sa gayong ayos ay pabigla at walang kibong magwawala si Tony. Kahit

nakararamdam ng kirot at tatayo siya’t uurong ng ilang hakbang. Tutop niya ang sugat

sa tiyan. Tiim ang kanyang mga bagang, may apoy sa mata at iaalon ang kanyang

dibdib. Mapapansin ni Mang Luis ang mga sugat at “black-eye” niya.)

Luis : Anak ko, napano ka?

(Hindi rin tutugon si Tony. Patuloy ang pananalim ng kanyang sulyap, ang

panginginig ng kanyang ugat sa kalamnan ng kanyang panga, ang paninikip ng

kanyang dibdib. Samantala’y walang kibuan ang lahat, bagaman mataman silang

nagmamasid at nakikiramdam)

Luis: Tony, magsalita ka, anak ko. Hindi ka ba natutuwang ako’y makita? … pagkaraan ng

may anim na taon? (Buhat sa kinatatayuan ay hindi rin iimik o titinag si Tony. Untiunti

siyang lalapitan ng ama.)

Tony : Huwag! Huwag kayong lalapit! Huwag!

Luis: (Matigigil!) Anak, di mo ba … Ako ang Tatay mo…

Tony: (Palibak) Tatay? … Hm, ang nakilala kong ama’y anim na taon nang p-p patay !

Tony: Sayang lang ang inyong pagod!

Luis : Lalapit pa ng isang hakbang; titigil) anak, patawarin mo ‘ko…

Tony: Inuulit ko: wala na akong,, ama! …. (Lilingon sa gawi ng bintana) Mula nang iwan

n’yo kami dahil sa ‘sang –

Tony: (Magpapatuloy na hindi alumana ang sinabi ng ama) Dahil sa kerida’y sapin-saping

hirap ang aming dinanas …lalo na’ng aking Nanay … Pati pag-aaral ko’y natigil …

Ano’ng gagawin ko? Me sakit si Nanay … Me sakit si Baby … Nagkasangla-sangla

kami … At nang lumao’y wala nang ibig magpautang sa ‘min … ‘Sang araw e

napilitan akong … Nang –agaw ako ng bag. Nahuli ako. Nagmakaawa ako at

pinatawad naman. Subalit …. nang dumating ako sa - amin ay … (mababasag ang

tinig) patay nang kapatid ko! Sa tulong –

Luis: Nahihilam na sa luha) Tony, husto na ! … U-utang na loob … A-a alam ko na’ng

lahat! …

Tony: (Hndi rin papansinin ang samo ng ama) Sa tulong ng mga kapitbahay e nailibing din

si Baby… Naospital si Nanay … Walang ibig kumupkop sa ‘kin … Baka raw me T.

B. rin ako … Ako’y naging kanto boy, nabarkada, hanggang … Natuto ako ng iba’t

ibang paraan ng pagnanakaw … Natikman kong matulog nang walang unan …

magtago sa ilalim ng tulay …

Bok: (Mabilis na papatlang) Tsiken pid ‘yan, Tony!

Tony: (Wawalaing – bahala si Bok) Subalit me wakas ang lahat … Mula sa city jail e nalipat

ako sa Welfareville. Naglabas-masok ako ro’n … Nang magdisiotso ako’y heto …

Magdadalawang taon na ‘ko rito … (Hihinga ng mahaba at malalim . Tutop pa rin ng

kaliwang kamay ang sugat. Biglang haharapin nang tuwiran ang lumuluha’t mistulang

korderong ama. Makapangyarihan.) Kayo na dapat kong tawaging ama ay tinatanong

ko: Mangyayari kaya ang nangyari sa ‘ming mag-iina kung kayo’y tumupad senyong

tungkulin?…

Luis: H-hindi ko na – hindi ko na kayo iiwan … K-k kelanman !

Tony: Pangako, hm … Daling sabihin, daling sirain…

Luis Nagbalik ako upang – upang pagsilbihan kayo habambuhay …

Tony: (Patuya) Ba’t di kayo bumalik senyong magandang kerida?

Luis: (Lipos pagpapakumbaba) Iniwan n’ya ako – ang taksil! – nang hindi ko nang hindi ko

na masunod ang kanyang kapritso … Salamat sa kanyang ginawa at nagliwanag ang

nalabuan kong isip. Ngayo’y –

Tony: Huli na ang lahat!

Luis: Ang sakit mong magsalita, anak…alam mo bang limang buwan kitang pinaghahanap?

… At nang malaman kong narito ka’y nilakad kong … Nangako si Senador Bigat

na mabibigyan ka ng parole.

Tony: (Dahil sa ibang iniisip ay hindi maunawaan ang huling sinabi ng ama) Ewan ko kung

si Nanay e buhay pa o patay na. (Pasigaw naman) Kayo! Kayo ang sanhi ng kanyang

kasawian! Aru-aruuuyyy!

Luis: Buhay ang nanay mo, anak. Nagkita na kami. Magaling na siya.

Tony: Magliliwanag ang mukha) Buhay! Salamat sa Diyos!

Luis: (Hindi mapapansin ang sariwang dugo sa kamay ni Tony) Pinatawad na n’ya ako. At

nagkasundo nga kaming hanapin kita. Anak, magsama-sama tayong muli!

Tony: Mahal ko si Nanay, ngunit kayo… Ibig ko pang mamatay kesa sumama sa senyo!

Luis: Mawawala ang pagtitimpi at paghaharian ng damdaming –ama. Isang matinding

sampal ang ibibigay kay Tony). Durugo ang bibig ng huli. Sa bahaging ito’y

nganingani nang lundagin ni Bok si Mang Luis danga’t makakambatan siya ni Mang

Ernan na huwag manghimasok. Sa sandaling ito’y nakatalikod naman at nasa may

labas ang tanod. Mapagwawaring ang nagawang kabiglaan, mabilis na lalapitan ang

anak. Iigtad naman si Tony.) Patawarin mo ‘ko, anak!

Tony: (Matapos pahirin ang likod ng palad and dumudugong bibig) Lalo lamang ninyong

pinalalayo ang ating daigdig! (Mabilis na tatalikod.) (Tigib-pagsisisi at panunumbat sa

sarili, walang malamang gawin o sabihin si Mang Luis. Naroong pisilin ang mga

kamao; naroong muling tangkaing lapitan ang nagmamalaking anak; tanawin sina

Mang Ernan na parang nagpapahabag at nagpapatulong. Wala namang imikan ang

nangamamasid. Pagkuwa’y walang kibong lalabas. Titigil sa may pintuan. Titigil sa

may pintuan upang linguni’t pag-ukulan ng may pagmamahal sa titig si Tony.

Wala namang kamalayan ang nagugulumihanan ding si Tony sa mga ikinikilos ng

kanyang ama.

Muling babalikan ni Mang Luis ang nakatungong bunso subalit hindi maisasagawa

ang balak na pagyapos dito. Mapapabuntunghininga na lamang at tiim-bagang na

aalis. Magkakatitigan sina Mang Ernan, Bok at Doming.

Pagkalipas ng ilang saglit ay dahan-dahang nauupo sa gilid ng kanyang teheras Si

Tony. Kagat niya nang mariin ang kanyang labi.)

Ernan: (Malumanay subalit madamdamin) Ang buhay, Tony, ay batbat ng iba’t ibang uri ng

pag-subok. Ang tagumpay, kaya lalong tumitingkad ay dahil sa kakambal na

pagpapakasakit. Ang lalaking tumatakbo sa mga pagsubok at hamon ng tadhana ay

pinagtatampuhan ng tagumpay.

Tony: Mang Ernan, kayo man ang nasa lugar ko’y –

Ernan: Nauunawan kita, iho. (Titindig at aakbayan si Tony. Miino ang dugong nagmumula sa

sugat sa tiyan.) Dumudugo ang sugat mo! (Kay Bok) Pakitawag mo nga ang doctor…

(Kay Tony) Mabuti’y mahiga ka. Siguro’y maaampat ‘yan.

Tony: (Habang nahihiga) Walang anuman ito Mang Ernan.

Bok: (Nakaupo pa rin subalit nakabalabal na ng kumot) Hm… tsiken pid ‘yan.

Doming: Sabagay, hakuman ‘yang nasa lugar ni Toni’y – hewan ko nga ba …

Bok: Bilib gid ako sa imo… Gas-mati ka. Y-y-yeba! ….

Ernan: (Habang bumabalik sa kanyang teheras; sa sarili) A, kung masusunod lamang ng mga

tao ang Panalangin ni San Francsico ng Asisi, sana’Y –

Tony: Biglang mapapabangon pagkarinig sa tinuran ni Mang Ernan)

Pagkaganda –ganda nga ng “Panalangin ni San Francisco” … Bathala, gawin Ninyo

akong … kasangkapan … Kung saan may galit –

Ernan: (Maagap) Bayaang nakapaghasik ako ng pag-ibig. Ang isang maganda pang bahagi’y

‘yung … “Nasa pagbibigay ang ating ikatatanggap … nasa pagpapatawad ang ating

kapatawaran … “

Tony: (Mabilis) Mang Ernan… Madali ngang sabihing “Lumimot at magpatawad, “ ano ho?

Pero, ar – ruyyy … (Mapipikit at aasim ang mukha. Hahawakan ang sugat sa tiyan.)

Ernan: (Makikitang sa pag-aangat ng kamay ni Tony ay punung-puno yaon ng dugo) Tony!

(Kagyat na nalalapitan ang binata at pagyayamanin.) Doming! Bok! Pakitawag n’yung

doktor! O nars! Madali kayo! …

Bok: Hindi pa rin mababakla; hindi titinag) Bals –wals ‘yan!

Doming: (Patikud–tikod na lalabas subalit doon pa’y sisigaw na) Nars! … Nars!… Narrsss!…

(Muling darating ang nars na nakarinig sa malakas na sigaw ni Doming. Agarang

lalapatan ng pampaampat ng dugo ang sugat ni Tony. Samantalang nangagamutan sila

ay siya namang paglitaw sa may pintuan ng magkasamang P. Abena at Mang Luis.

Walang imik silang magmamasid.)

Nars: Sariwa pa’ng sugat mo, kaya huwag ka munang magsalita nang malakas. At huwag

kang magpapagalaw ha, Tony?

Tony: Paglabas ko rito’y pupunta ‘ko senyong bahay, ha, Lyd? A, Miss Reyes pala!

Nars: Sabi na’t puwera muna ang salita. Pag sinuway mo ‘koy … Sige ka, hm…

Tony: Okey. (Pipikit dapwat muling didilat. Masusulyapan si P. Abena. Magpapalitan sila ng

ngiti.)

Nars: O, hayan , tapos na. Be good, ha, Tony? Promise? Tatango ang binata; hahanda siya

sa pag-alis.)

Tony: Maraming salamat, L-Ly – Miss Reyes. Hindi kita malilimot kelanman ! Alam mo na

iyan … matagal na. ( Hindi pa rin nakikita ni Tony ang ama sapagkat natatakpan ito

ng papalapit na pari.)

P. Abena: Magkakilala pala kayo ni Miss Reyes …. Mabait at masipag ang batang ‘yan. Paris

mo…

Tony: Siya nga po ang babaing handa kong …

Bok: (Makahulugan ang ngiti) tingin ko’y ayos na Silang dal’wa, Padre.

P. Abena : Hindi masama Pabor ako. Saglit na titigil; kay Tony, sa ibang tinig) Anak, ang tatay

mo’y … nagkita kami. nakiusap siyang -

Tony: Malilimutan ang lahat; mapapabagong bigla’t puputulin ang pagsasalita ng kausap)

Padre! … Na naman? (Hindi mangungusap si P. Abena. Marahan na lang siyang

mapapailing; subalit maagap namang maaalayan si Tony.

Si Mang Luis naman, naroon pa rin sa may pintuan, ay mapapabuntung-hininga’t

mapapakagat labi sa namamalas na katigasan ng anak. Mauuntol ang balak niyang

paglapit.

Si Miss Reyes naman naman na hindi pa tuluyang nakakalayo ay magaganyak na

manood sa tagpong yaong may pangako ng kapanabikan. Lalapitan si Tony at

masuyong pagsasabihan.)

Nars: Tony, di ba’t sabi ko sa’yo’y huwag ka munang gagalaw pagkat makasasama sa ’yo?

Tony : Patawarin mo ‘ko, Ly – est, Miss Reyes.

Nars: (Tatanguan si Tony) Patatawarin kita pero sa uli-uli’y.. Sige, higa na. (Susunod na

sana si Tony subalit magkakatama ang tingin nilang mag-ama. Matagal silang

magkakatinginan.

P. Abena: (Makahulugan) Anak, tamo si Miss Reyes, nakapagpapatawad….

(Hindi tutugon si Tony. Mapapatango siya. Ganap na katahimikan . Walang kaurapkurap,

at halos hindi humihinga sina Mang Ernan sa pagmamasid sa nangyayaring

dula sa silid na yaon. Sa pagtaas ng mukha ni Tony ay makikitang may luha sa

kanyang pisngi.

Mabubuhayan ng loob si Mang Luis. Dahan-dahan siyang lalapit sa bunsong ngayo’y

nakayupyop sa bisig ni Padre Abena.

Magaling sa sikolohiya, marahang iaangat ng butihing pari ang ulo ni Tony at siya’y

unti-unting uurong upang mabigyan ng ganap na kalayaan ang mag-ama.

Ngayo’y may kakaiba ng sinag sa mukha ni Tony. May kakaiba ring ngiting

dumurungaw sa kanyang mapuputlang labi. At sa isang kisap-mata’y mayayapos siya

ng kanyang ama. Masuyo, madamdamin, mahaba ang kanilang pagyayakap.

Katulad ng dalawa, mapapaluha rin ang lahat . Maging ang may bakal na pusong si

Bok ay mapapakagat-labi’t mapapatungo ng marahan. Pagdaraupin naman ni Padre

Abena ang mag ama, titingala ng bahagya at pangiting bubulong.)